USLU ÇOCUKLAR, ANNELER, BABALAR, ÖĞRETMENLER
Çocukların yaramazlığından herkes çok şikayetçidir . Say say
bitmez . Anneler , babalar , dayak düşkünü öğretmenler , ebeveynlerin tamamı bu
konuda ortak gibidir . Bir çocuk çocukluğunu yaşamaya kalktığı zaman adı ''yaramaza''
çıkar . Özellikle şehir hayatında çocuklar eskisi gibi değil . Üs tüste 12 katlı
, 15 katlı binalar ve aman bir yere ses gitmesin endişesiyle çocuklar
aptallaştırılarak büyütülür . İnternetten , playsationdan başını kaldırıp
sosyalleşemez bile . Televizyonlar yine hep buna hizmet eder . Anne baba
tarafından çocuklar itinayla pısırıklaştırılır , ehlileştirilir . Öğretmenler
de bu sürecin tamamlayıcısı olurlar .
Pısırık , kendini ifade edemeyen çocuk evebeynler ve
öğretmenler tarafından diğer çocuklara örnek gösterilir . Bak falanca çocuk ne
kadar akıllı ne kadar uslu , sizde uslu olsanıza . Bak ne güzel sizin gibi top
oynamıyor bir köşede oturmuş top oynayanları izliyor ve bak ne güzel ortalığı
kırıp geçirmiyor . Çocuklar evebeynlerin deyimiyle yaramazlık yaparken
çocuğunun psikolojik bir problemi olduğunu düşünen ve soluğu bir uzmanda alan
anne baba , nedense içine kapanık , pısırık , kendini ifade edemeyen , utangaç
, sosyal fobisi olan çocuğunu psikolga götürme ihtiyacı hissetmez . Bu tür
çocuklar bütün toplum tarafından son derece uslu ve efendi çocuklar olarak
algılanır ve kabul edilirler .
Oysaki eski bir eşcinselin ( bu kelimeyi sevmesemde ) şimdi
heteroseksüel bir gencin yani benim kendi tecrübelerimden bizzat yola çıkarak
anne babalara bir tavsiyem olacak . Uslu çocuk sağlıklı çocuk falan değildir .
Uslu çocuk , gönlünde fırtınalar kopan çocuktur . O uslu çocuk eğerki bir
erkekse o çocuk çatışmaları olan çocuktur . O uslu çocuk kızsa belkide tacize
uğramış bir çocuktur . Dışarı çıkıp akranlarıyla top oynamayan , sinemeya
gitmeyen , herhangi bir aktiviteye katılmayan bir çocuk sağlıklı çocuk olabilir
mi ? Sosyal fobisi olan bir çocuk çevresiyle sağlıklı bir iletişim kurabilirmi
? Anne babaları korkutmak istemem ama tedbirli olmalarını isterim . Bir erkek
çocuk eğerki akranlarıyla top oynamıyorsa , kızlarla oynuyorsa veya kızlarlada
oynaması şart değil , bir köşeye çekilip yalnız kalma eğilimindeyse , içine
kapanık ve duygusal sa , kendini ifade etmede ve hakkını savunmada güçlük
çekiyorsa o çocuk eğer önlem alınmazsa bir eşcinsel adayıdır . Eşcinsellik te
tamamen çocuğun bir tercihi değil , aksine sizin onları bilerek veya bilmeyerek
sürüklediğiniz yolun ta kendisidir . Bunlar erkek evlatta eşcinsellik
belirtileridir . Kızlar hakkında yorum yapmak istemiyorum , çünkü ben bir erkek
çocuk olarak kendi öz tecrübelerimi anlattım . 1 yıl eşcinsel yönelim terapisi
aldım ve bu da psikolojik bir sıkıntı .
Kız olsun erkek olsun çocuklarda içe kapanıklık iyi değildir .
Velevki eşcinsellik tehlikesini atlattık , çocuk eşcinsel
olmadı peki sosyal fobi , hakkını savunamama , pısırıklaşma ve ürkek bir ruh
yapısı çokmu iyi birşeydir ? Şüphesiz ki değildir . Bu yüzden tüm anne babalar
, evlatlarına karşı sorumluluklarını yerine getirmeli , onun üzerinde fazla
koruyucu olmamalı , onun psikolojik , cinsel ve kişilik gelişimini
destekleyecek bir pozisyonda konumlanmalılar . Onların sorumluluk almalarını ,
sosyalleşmelerini , topluma ve kendilerine faydalı olacak bir konuma
gelmelerini sağlamalılar . Kişilik yapısında güçlenme olmayan bir çocuk her
zaman psikolojik sorunların habercisidir , buda benim bir kardeşiniz olarak ,
çok acı çekmiş , intiharları düşünmüş , depresyonlara girmiş zamanında tüm bunları
yaşayan bir kardeşiniz olarak size tavsiyemdir . Bunların hepsinin kökeninde
çocukluk ve anne babayla iletişim bozukluğu vardır . Unutmayınki onları
geliştirecek tarzda desteklemeniz hem onun , hem kendinizin hemde toplumun
yararına olacaktır .
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder